ز عشق تو بدلـــــــــم داغ هــــای بسیار است

بیا که موج گلستـــــــــان به دیده ام خار است

به عکس تو دل خود میــــکنم تســـــلی از آن

شنیـــده ام که تصویر نیـــــــــــم ِ دیدار است

کجـــــا نهـــم روی ز پیشـــم ای پری رخسار

بکار خویش که دیوانه نیـــــــز هوشیار است

که راست طاقت شمشیـــــــر و ضرب پیکانت

درین مبارزه هــــر کس چو من جگردار است

به هر که بینی بُوَد غــــــــرق روزگار خودش

عجب زمانــــه که هر کس بخود گرفتار است

ز چشــــــم من نکنــید آرزوی خواب هرگــــز

چو کهکشـــان ز شب تا سحرگــــه بیدار است

مرا ز عشق تو جز حسرت هرچه گشت حرام

شــــــگون بخت بد از هـــــــرکجا پدیدار است

ز همـــــــــرهان سبک ســـــــر همیشه بیزارم

هرآنچـــــه است مــــــــرا با تو آشنا کار است

چرا ز دهــــــــــر خورم تیـــری نا به سامانی

مگر که بار نفس بر ســــــــــر فلک بار است

ربودیی دل محمـــود را به عشــــــــوه نـــــاز

بیـــا که دیده و دل به هـــــر دیدنت چار است

--------------------------

پنجشنبه 09 عقرب 1392 هجری آفتابی

که برابر میشود به 31 اکتوبر 2013 میلادی

ســـــــــرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان